بررسی ارتباط بین جهت یابی هدف، رویکرد های مطالعه، و پیشرفت تحصیلی زبان آموزان ایرانی

در سال های اخیر، مطالعات آموزشی اذعان داشته اند که انگیزش تحصیلی پیش بینی کننده ی قوی پیشرفت تحصیلی دانشجویان است. جهت یابی هدف 1، یک جنبه از انگیزش تحصیلی است که مربوط به دلایلی می شود که دانش آموزان فعالیت های تحصیلی را دنبال می کنند. مطالعه ی حاضر سعی داشت درک ما از نظریه هدف پیشرفت 2 را از طریق تجزیه و تحلیل روند تکاملی آن گسترده سازد. با استفاده از پیمایش پرسشنامه ای خودسنجی، این مطالعه درصدد کشف هدف پیشرفت غالب در میان زبان آموزان و بررسی هرگونه رابطه بین هدف های پیشرفت، رویکردهای مطالعه 3، و موفقیت تحصیلی دانشجویان بود. در این مطالعه به تفاوت جنسیتی در اهداف پیشرفت نیز پرداخته شد. به همین منظور، پرسشنامه ی هدف پیشرفت و فرآیند مطالعه در میان زبان آموزان ایرانی مقطع لیسانس در دانشگاه سیستان و بلوچستان و دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان مورد استفاده قرار گرفت. نمونه مورد مطالعه شامل 80 دانشجو 31 پسر و 49 دختر) بوده که در رشته های ادبیات و مترجمی زبان انگلیسی در ترم شش و هشت ) تحصیل میکردند. تحلیل آماری داده ها تمایل فراگیران به اهداف تسلط 4 را آشکار ساخت. پس از آن، اهداف عملکرد-گرایش 5 و عملکرد- اجتناب 6 به ترتیب اهداف تحصیلی بودند که دانش آموزان اتخاذ میکردند. اهداف تسلط و عملکرد -گرایش رابطه ی مثبتی با رویکرد های عمیق داشتند، در حالی که اهداف عملکرد -اجتناب رابطه ی مثبتی با رویکرد های سطحی داشتند. علاوه بر این، در حالیکه اهداف عملکرد-گرایش رابطه ی مثبتی با موفقیت تحصیلی داشتند، اهداف عملکرد-اجتناب و رویکرد های سطحی با موفقیت تحصیلی رابطه ی منفی داشتند. از این گذشته، هیچ رابطه ای بین اهداف تسلط و موفقیت تحصیلی وجود نداشت. رویکرد های عمیق نیز هیچ رابطه ای با موفقیت تحصیلی نداشتند. در پایان، هیچ تفاوت معناداری بین فراگیران پسر و دختر در خصوص اهداف تحصیلی شان یافت نشد به جز اهداف عملکرد-اجتناب که در آن گرایش دخترها بیشتر از پسرها بود.